A.H. 153. Hikmet – Takva ve Allah Korkusu – Sevgisi
153. HİKMET – TAKVA ve ALLAH KORKUSU – SEVGİSİ
“Hikmetin başı Allah korkusudur” (Hadis)
Allah korkusu, Allah’ı bilme ölçüsünde artar. Hz. Resul (sav) “Allah’ı en çok bileniniz Benim, en çok korkanınız da Benim” buyurmuşlardır. Allah’tan en çok müttekiler, takva ehli korkar. Takva ise temelde iki kısımdır: Birincisi emirlere riayet ve yasaklardan kaçmaktır. Bu herkese Kur’an ve Sünnet ile emredilendir. Takvanın en üst derecesi ise vücudundan (varlığından) geçmektir. Bunu açıklayan hadisinde Peygamber Efendimiz (sav) “Vücudun kadar büyük günah olamaz” buyurmuştur. Anlatılmak istenen ise Allah’ı isim ve sıfatları ile bilmek ve kendi nefsini ayrı, Allah’ı ayrı görme şaşılığından kurtulmaktır. Bunun yolunuda Hz. Resul (sav): “Nefsini bilen Rabbını bilir” hadisi ile açıklamıştır. Her insanın nefsi natıkası Allah’In nurunu ve Kur’anın sırrını taşır. Bu hakikat örtüldüğü oranda Allah’tan uzaklaşır. Nefs ise Rabbın tecelli mahallidir. Allah her nefse isim ve sıfatları ile tecelli ederek kendini tanıtır. Rablığını bildirir.
Allah ismi zıt isimlerde dahil bütün isim ve sıfatları bünyesinde toplar. Kişi nefsinin tecelli mahalli olduğunu bildiğinde, Allah’ın her isim ile tecelli edebileceğini bildiğinden O’ndan korkar. Allah’ın Nafi, Tevvab, Gaffar isimleri olduğu gibi Müntakim, Kahhar isimleri olduğunuda bilir. Bu hikmetle nefsindeki tecellilerden korkar. Bu korku ise onu Allah’a yaklaştırır. Zira şöyle bir irfana daha sahip olur. Allah nefse tecellisini, nefsin sahip olduğu vasıflar ve sıfatlar üzerinden yapar. Allah nefse taşımadığı vasıflar üzerinden muamele yaparak nefse zulmetmez. Bu idrakle olan korku beraberinde sevgi ve muhabbeti gerektirir. Bu nedenle böyle bir idrakle kişi nefsini Kur’an ve Sünnet ile süsleyerek Allah’ın sevgisine de mazhar olur. Bu korku (haşyet) ile karışık bir muhabbettir. Hz. Resul’ün (sav) “Bana ve size ne yapılacağını bilemem” idrakiyle yaşamdır. Böyle bir idrakle yaşam şu cümle ile huzura kavuşur: “Tabi ol Resulüne, Her işi Hûda eyler”. İşte bu idrakle nefis emaneti Hakkın tecellilerine emanet edilir. Tecelliye rıza ile “RIZA MERTEBESİ” ne ulaşılır. Şu ayet bunu açıklar: “Zira benim velim kitabı indiren Allah’tır. Ve o Salih kullarına sahip çıkar” (Araf/196)
