A.H. 139. Nefsi Natıka ve Marifetullah
139. NEFSİ NATIKA ve MARİFETULLAH
“Cinleri ve insanları bana kulluk etsinler diye yarattım” (Zariyat/56)
Kulluğun “abduhu” sırrıyla yapılması istenmiş bu nedenle kelime-i şehadette yerini almıştır. “Hu” sırrına ulaşmak ise irfan ister. Bunu belirten hadisinde Hz. Resul (sav): “Men arefe nefsehu, fekad arefe Rabbehu” (Nefsine arif olan Rabbına arif olur) buyurmuştur. Bu nedenle kulluk yapabilme ancak irfan ve ilim ile gerçekleşir. Bu nedenle ehlullah yukarıdaki ayeti “Bana arif olsunlar diye” açıklamışlardır. Zaten Allah (cc) kudsi hadisinde: “Ben gizli bir hazineydim. Bilinmekliliğimi sevdim. Halkı yarattım. Ta ki Beni bilsinler” buyurmuştur. Allah’ı bilme yolu ise “Nefsini bilen Rabbını bilir” hadisi ile nefsi natıkayı bilmeye bağlanmıştır. Nefsin hakikati olan nefsi natıka Allah’ın nurunun ve Kur’anın sırrının mazharıdır. Kişi nefsi natıkasının bu hakikatine ne denli ulaşırsa o kadar irfan sahibi olur ve nefsi natıkası Kur’an-ı Natık haline gelir.
Sen ona korkma de Kur’an-ı Natık
Gönül Kabesine gir ol mutabık
Devreyle ol Kabenin etrafını
Devrederler bir gün gelir şems-i zatını
Bu irfana ulaştıran ise Allah’ın Kur’anında emrettiği irfanla yapılan ibadetlerdir. İbadetler araç olup, ana hedef Allah’ı bilerek bu fiilleri yapmaktır. İrfan ile yapılan kulluğun sonucu ise “halife” ve “vekil” olma sırrıdır. Bu ise irfan ile mümkündür. Hangi yönlerle, hangi hüviyetle (hu) Allah’ın hüviyetiyle (Hu) aynı; hangi yönlerle ayrı olduğunu bilerek O’nun Zatına kulluk etmektedir. İrfandan eksik bir anlayışla yapılan kulluk noksan bir kulluk olacaktır. Allah’ın yaradılışdaki ana hedefi ise O’nu her yönüyle bilmektir. Bunun yolu ise “nefsi irfan yolu” ndan geçer. Sonucu ise tevhiddir. TEK VÜCUD da (hüviyette) “sınırlanmış” ve “kayıtlanmış” alem hüviyetleriyle O’nu (HÜVE) tanımak ve bilmektir. “Elhamdülillahirabbilalemiyn” sırrına ulaşıp, O’nu tek hüviyetle bilmektir. Besmelenin sır noktasına, Ahadiyeti Zata ulaşmaktır. Bu noktadan çoğalan alemleri O’nun tecelligahı olarak bilmek, her çoğalan (kesret) mevcudu O’nunla tanıyıp bilmek, çoğalan yönüylede TEK’ i idrak edebilmektir. Yani vahdette kesreti, kesrette vahdeti idrakle TEK NOKTA’ da bunları müşahede etmektir. Kabe’nin ve İnsanın kendi hakikatine ve sırrına arif olup, Hakkı bilmektir. Bu yol sayesinde “Beni gören Hakkı görmüş olur” diyen Hz. Resul’ün (sav) ne demek istediğini yakinen idrak etmektir. işte Hu sırrıyla kulluğun ve irfanın son hedefi budur. Alemlerde (Allah adıyla) O’ndan başka bir şey müşahede etmemektir.
