“Kim hidayet yolunu seçerse, bunu ancak kendi nefsi için seçmiş olur; kimde doğruluktan saparsa kendi nefsi zararına sapmış olur. Hiçbir günahkar başkasının günah yükünü yüklenmez. Biz bir peygamber göndermedikçe (kimseye) azap edecek değiliz” (İsra/15)

Nefsin hakikati olan nefsi natıka Allah’ın nurunu ve Kur’anın sırrını taşır. Yani asli hakikati hidayet üzeredir. Ancak dünya aleminde bu hakikat örtülmüştür. Bu nedenle Kur’an ve peygamber kaynaklı olarak nefse bu hakikati hatırlatılır. Hidayete tekrar ulaşması istenir. Tabidir ki bu herkesin nefsinin kazancıdır ve onun lehinedir. Aksi ise dalalettir ve nefse zulümdür. Böyle bir kişi nefsine zulüm etmiştir. Bu nedenle kimse kimsenin günah yükünü yüklenmez. Başka bir ayette ise şöyle hatırlatılır. Hidayet yolu gösterilir: “Eğer iyilik ederseniz nefsinize (kendinize) etmiş, kötülük ederseniz yine kendinize (nefsinize) etmiş olursunuz” (isra/7).

Tüm bu yollar ise Kur’an ve Sünneti Muhammedi’de açık olarak beyan edilmiştir. İhlaslı Salih amel ile bu yola girilmiş olur. Aksi için ise şu ayet belirtilir: “Kim inkar ederse, inkarı kendi aleyhine olur. İyi işler yapanlara gelince, onlarda nefisleri (kendileri) için (cennetteki yerlerini) hazırlamış olurlar” (Rum/44). Diğer ayetlerde de şöyle buyurulur: “Kimlerinde tartıları hafif gelirse, artık bunlarda nefislerine (kendilerine) yazık etmişlerdir. Çünkü onlar ebedi cehennemdedirler” (Müninun/103). “Ayetlerimizi yalanlayan ve nefislerine zulmetmiş olan kavmin durumu ne kötüdür” (Araf/177).