A.H. 127. Zatı Nefis, Nefsi Natıka ve Hüviyet Beraberliği
127. ZATI NEFİS, NEFSİ NATIKA ve HÜVİYET BERABERLİĞİ
“Andolsun insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona şah damarından daha yakınız” (Kaf/16)
Allah, Zati Nefsi ile kaimdir. Zatının aynısı olan Nefesi Rahman (kün emri) tecellisi ile Zati Nefsini alemlere tafsil etmiştir. nefesi Rahman tecellisi ile alemlerdeki her mevcud (her şey) birimsel nefse kavuşmuştur. İnsan nefsi ise Allah’ın nurunu ve Kur’anın sırrını taşır. Nefesi Rahman tecellisi ise alemlerdeki her nefsi içinden ve dışından kuşatır. Bu nedenle alemlerdeki her zerrede Allah Zatı ile kaim ve batın, sıfatıyla muhit ve tecelli, esmasıyla malum, kudretiyle fail, fiiliyle zahir, eserleriyle meşhud ve batını ile sırdır. Her insanın nefsiyle “hüviyet beraberliği” içindedir. Kişiler bu gerçeği bilselerde bilmeselerde bu beraberlik devamlıdır. Bu beraberlik “şah damarından daha yakın” olarak tanımlanmıştır. Şah damarı ise insanın hayatının merkezi kalpten çıkar. Kalp ise nefsi natıkanın merkezidir. Yani Allah nefisle daim beraberdir. Hayatın merkezidir. “Hayat” sıfatı ise tüm ilahi sıfatları ve isimleri bünyesinde bulundurur. Allah’ın bu birlikteliği tüm isim ve sıfatları içinde geçerlidir. Yani “O (hüve) her şeyi bilicidir” vb. İşte bu hakikat “hüviyet beraberliğidir”. Bu birliktelik sayesinde Allah nefste olan biten her şeyden haberdardır. İnsanı zahiriyle, batınıyla, evveli ve ahiri ile her an her durumda bilir. Bunu belirten ayette: “O (hüve) evveldir, ahirdir, zahirdir, batındır. O (hüve) her şeyi bilicidir” (Hadid/3) buyurulmaktadır. “Hüve” ile kastedilen ilahi hüviyettir, ilahi benliktir. İşte insanın nefsi natıkası bu hüviyet ile “mahiyet beraberliği” içinde olduğundan “nefsinin fısıldadıklarını” bilir. Bu ise Allah’ın Rububiyet (Rablık) sıfatının gerçeğidir. Nefse olan tecellisi de, nefsin verdiği bu malum bilgi üzerinden olur. Zira “İlim maluma tabidir”. Nefsin Allah’a verdiği malum bilgi üzerinden Allah uluhiyetini ve Rububiyetini o kişide ilan eder.