Resulullah (SAV) Efendimiz Rabbından naklen anlatıyor:
“Allahü Teala şöyle buyurdu:
-Bir kimse beni kendi kendine anarsa, Ben de onu zatımda anarım...
Yine bir kimse beni bir cemaat içinde anarsa, ben de onu o cemaatten daha hayırlı bir cemaat içinde anarım...”
Bu da , kutsi bir Hadisi Şeriftir. Bir manaya göre burada şu Ayeti Kerime’ye işaret edilmektedir.
“Her insanın takdir olunan amelini boynuna astık...” (İsra Suresi, Ayet-13)
Bu Hadisi Şerifin manası üzerinde biraz duralım. Adeta şöyle buyurulmaktadır.
“Bir kimse, Beni kendi kendine anarsa...” ,yani vahdet cihetinden girip, bilhassa zatta, sıfatta ve fiillerde fena halini bulur ve zikrini yaparsa, “Ben de onu Mutlak bir vahdet içinde zikrederim.”
Ama “Bir kimse Beni bir cemaat içinde zikrederse...”, yani kesret ve tefrika cihetine giderek- yani zahiri ve batıni kuvvetlerle zikrimi yaparsa- “Ben de onu isimlerimin çoğunluğu ile anarım. Kaldı ki onun Beni zikri, Benim onu zikretmem sayılır...”
Bu mana Hakiki Vahdet yönünden gelir...
Sadreddin-i Konevi Hazretlerinden Alıntıdır.