“Bu Kur’an kendisiyle uyarılsınlar, Allah’ın ancak bir tek ilah olduğunu bilsinler ve akıl sahipleri öğüt alsınlar diye insanlara gönderilmiş bir tebliğdir”

(İbrahim/52)

Her insan elestte “Ben sizin Rabbınız değilmiyim?” sorusuna “Evet Rabbımızsın” cevabını vererek ve hadiseye nefisleri şahit tutularak yeryüzüne indirilmiştir. Bu hakikat dünyada perdelenmiş olup Kur’an ile uyarılarak ve öğüt alınması için insanın aslına ulaşması istenmektedir. İnsana Kur’an ile bildirilen gerçek ise “lâ ilahe illallah” hakikatidir. İnsan Allah’ın uluhiyetini (ilahlığını) idrak edip, bu hakikatle yaşaması için halk edilmiştir. “Lâ ilahe illallah işte Ben O’yum” buyuran Allah, bu sırra ulaşmanın yolunuda “Muhammeden Resulullah” ile sağlamıştır. “Muhammedºİnsan-ı kamil” “İrsal ettiği Kur’an” ve “Allah” bir cümlede toplanmıştır. “Lâ ilahe illallah” hakikatine “Muhammeden Resulullah” sırrı ile ve tebliği ile ulaşılabileceğini vurgulamıştır. Kur’anın ana hedefi kelime-i tevhid hakikatini müşahedeli olarak yaşamayı sağlamaktır.

Bu nedenle “Allah ile birlikte başka ilah edinme. Yoksa kınanmış ve yalnız bırakılmış olarak oturup kalırsın” (İsra/22). Allah’ın uluhiyeti sınırlarına tecavüz eden yalnız kalır. Bu yalnızlık “Allah ile” ezeli beraberliğinin son bulmasıdır. Allah’tan ayrı olan ise çokluk zulmetine ve karanlığına düşmüş O’ndan en uzak noktadadır.