Resulullah (SAV) Efendimiz Rabbından naklen şöyle anlatıyor:
“İhlas sırrımdan bir sırdır. Onu kullarımdan sevdiğimin kalbine bir vedia olarak bıraktım...”
Bu Kudsi Hadisi Şerife şu şekilde bir mana vermek mümkündür: İhlas varlık sırrımdan bir sırdır. Ama bu taayyünatla kapalı olan varlığımın sırrından. Sevdiğimin kalbinde onunla tecelli ederim. Ve onu varlığımda fani kılarım. O kadar ki benden başkası onu bilemez, onun haline muttali olamaz... Hatta bunu kendiside bilemez. “Yani ihlas sahibi... Çünkü o, ihlasta o kadar ileri gitmiştir ki, ihlasını da unutmuştur.
Hatta kendisi ile ihlasa geçilen şeye nisbet edilen ihlastan yana da fena halini bulmuştur... Ve o, Mutlak Hakk’ın müşahedesine o kadar geçmiştir ki, vahdetten de, kesretten de olmuştur... Çok çok ötelere varmıştır.
En iyi bilen Allahü Teala’dır.